ΘΑΛΑΣΣΑ

ΘΑΛΑΣΣΑ, originally uploaded by Fotis_thalassinos.

ΘΑΛΑΣΣΑ

Βλέπω τη θάλασσα που ποιητές στον κόσμο την τραγούδησαν. Την έκλαψαν. Τη θάλασσα του νόστου και του μισεμού και των μαχών. Τη θάλασσα της ρέμβης. Τη θάλασσα που σίγουρα κάποια στιγμή σου δύσκολη με την παρηγοριά της πιο μεγάλης λες μητέρας σκούπισε όλα σου τα δάκρυα. Τα αλμυρά σου δάκρυα που της δακρύρροιας πηγές απελευθέρωσαν μονάχα για να φτάσουν κάποτε εκεί. Εκεί στο χωνευτήρι το υγρό των πεπρωμένων. Εκεί που η φουρτούνα και το κύμα ειν’ ελάχιστα σαν συγκριθούν με τη μεταφορά στο εσωτερικό τους των μαζών νερού. Σαν συγκριθούν με τ’ άγριο βύθισμα πολιτισμών ψυχών και ποντισμένων ουρανών. Πολλές φορές έχεις σκεφτεί όταν τη θάλασσ’ αγναντεύεις τον κόμη του Λωτρεαμόν το Σολωμό τον Καββαδία. Τον Περικλή Γιαννόπουλο. Το Ξέρξη που μαστίγωνε τα φουσκωμένα ύδατα για να καταλαγιάσουν. Δροσίστηκες σαν μαγεμένος στα γαλάζια της νερά που έχουν για ψυχή τους την πλάνη των δικών σου των αισθήσεων. Μια πλάνη σαγηνευτική αιώνες τώρα και στο μέλλον. Ματαίως προσπαθείς τη θάλασσα με τα δικά σου μέσα να δαμάσεις. Δεν είναι δυνατό την ανυπότακτη άβυσσο να ορίσεις. Ξέρω πολύ καλά πως του πνιγμού τον θάνατο κρυφά τον επιθύμησες όταν την είδες χθες γαλήνια ν’ αστράφτει μες στον ήλιο του καλοκαιριού