Monday, November 29, 2010

«Ντουφεκάω το στίγμα»

 

του Αντώνη Βγόντζα

Αυτά ήταν τα σχεδόν τελευταία λόγια του Μανόλη Φουντουλάκη. Ένας από τους τελευταίους ¨λεπρούς¨ της Σπιναλόγκας. Τα θύμισαν χθες συγγενείς και φίλοι σε ένα πραγματικό και ειλικρινές ¨μνημόσυνο¨ με την ευκαιρία της ίδρυσης βιβλιοθήκης με το όνομα του στον τόπο του. Στην Ελούντα. 
Μαζευτήκαμε κάμποσοι. Φίλοι του και άλλοι. Θέλαμε να τιμήσουμε έναν ¨καθημερινό¨ συνάνθρωπό μας. Με το ταλέντο και το προνόμιο του ηρωισμού της καθημερινότητας. Βοήθησε τους συνανθρώπους του, που υπέστησαν την ίδια δοκιμασία, και πάλεψε μέχρι το τέλος της ζωής του για να γκρεμίσει τα τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού που γεννά ο άλογος φόβος. 
Εξαιρετική εκδήλωση και εξαιρετική ημέρα. Αφορμή για παραπάνω σκέψεις.
Πρώτη σκέψη: Τα ίδια τα λόγια του Μανόλη Φουντουλάκη. Ανεπιτήδευτα και καθαρά. Πρέπει να ¨ντουφεκίσουμε¨ τις προκαταλήψεις που είναι ατεκμηρίωτες. Τις φοβίες και τα ταμπού που παραμένουν παράλογα. Τους αποκλεισμούς που είναι αντιδημοκρατικοί, όχι σπάνια, φασιστικοί και ρατσιστικοί. Και αλυσοδένουν τελικά όλους μας. 
΄
Δεύτερη σκέψη: Μας έχουν σχεδόν θυσιάσει οι διαστάσεις του ενδιαφέροντος για τη Σπιναλόγκα. Ακόμη και διεθνείς. Η γνωστή τηλεοπτική σειρά έχει μακρύνει τις ουρές των αυτοκινήτων στην απέναντι από το ¨Νησί¨ ακτή. Πολλοί ονειρεύονται τα μαγαζάκια που θα στήσουν. Με ενοχλεί όμως και το άλλο άκρο. Η ¨επιτηδευμένη¨ εγκατάλειψή της. Πολιτισμός μας δεν είναι μόνο τα ανάκτορα και οι Παρθενώνες της κλασσικής εποχής. Πολιτισμός μας είναι και η Σπιναλόγκα. Και τα ερείπια των φυλακών των μεγάλων διώξεων. Και αυτά πρέπει να αναδείξουμε. 
Τρίτη και τελευταία σκέψη: Η κρίση που περνάμε δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι και πολιτική και ηθική. Εκείνο το πρόσωπο, που λίγες μέρες πριν φύγει από αυτόν τον κόσμο, ξεστόμισε τα παραπάνω λόγια, με θέληση και ειλικρίνεια, πολύ το θαύμασα.
 
Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Δευτέρα 29.11.2010 

Posted via email from brexians posterous

Monday, November 8, 2010

Greece: Birthplace of the modern world?

The Acropolis, Athens, Greece as it would have appeared in ancient times. BFR92R The Acropolis, Athens, Greece as it would have appeared in ancient times. Photograph: Classic Image/Alamy

E pluribus unum: "out of many – one". The one-time motto of the US reminds us that, much like most of the larger nation states today, ancient Greece was a mosaic of very different components: about 1,000 of them at any one time between c600BC and AD330. That is, there were a thousand or so separate, often radically self-differentiated political entities, most of which went by the title of polis, or citizen-state. Our term "Greece" is derived from the Romans' Latin name, Graecia, whereas the ancient Greeks spoke of Hellas – meaning sometimes the Aegean Greek heartland, at other times the entire, hypertrophied Hellenic world – and referred to themselves as "Hellenes".

In the foundational epics attributed to Homer, however, you won't find Greeks referred to as "Hellenes" but as "Achaeans", "Danaans", or "Argives". That was because the epics are set in a period before "Hellas" and "Hellenes" had become common currency – before, that is, the eighth century BC, when Greeks first started emigrating permanently from the Aegean basin and settling around the Mediterranean and Black Seas. By the time of Plato, around 400BC, Hellas stretched from the Pillars of Heracles (straits of Gibraltar) in the west to Phasis in Colchis (in modern Georgia) in the far east. Later, following the conquests of Alexander the Great, the pale of Hellenic settlement was extended even further eastwards, as far as Afghanistan and the Indus Valley of Pakistan.

Everyone who was not a Hellene by birth, language or culture was labelled a barbaros. Originally an onomatopoeic description of anyone who spoke a non-Greek, unintelligible language, barbaros came to acquire the pejorative connotations of "barbarous" and "barbaric". The Romans took the same sort of view of all non-Romans – excepting only Hellenes – which is how those emotive terms entered our own language.

United Greece

Alexander the Great During Battle Alexander the Great fighting in the Battle of Issus, ca. 310 B.C., based on Roman Mosaic from the House of the Faun, Pompeii, Italy Photograph: © Bettmann/CORBIS

The transformational turning point came in the first decades of the fifth century BC, in the course of the epic conflict known from the Greek standpoint as the Persian Wars. The mighty Persian empire, the fastest growing and largest oriental empire yet, had threatened to swallow up mainland Greece as well as those Greeks who lived within the bounds of what the Persians considered their own sphere – Asia. But on the battlefields of Marathon, Salamis, Plataea and Mycale, a relative handful of Greek communities managed to unite long enough to repulse that threat – for ever, as it turned out. Indeed, Alexander turned the tables by conquering the old Persian empire and starting to create a new Helleno-Persian successor: oriental in its underlying administrative and symbolic structure, but Greek in unifying language and high culture.

Furthermore, the Greeks' unexpected victories over the Persians of 490 and 480-479BC unleashed an era of unparalleled cultural creativity – from Aeschylus's tragic drama Persians of 472BC to the mathematical genius of Archimedes. However, united though they were by religion and common social customs and by at least partly fictional self-images, these Greeks were very much not united by one of their major contributions to the sum of human achievement – politics.

Much of our everyday political language is of ancient Greek derivation: monarchy, tyranny, oligarchy, aristocracy, plutocracy, democracy – not to mention the word "politics" itself. Much of the rest is Latin-derived: constitution, republic, empire, among others. But the Latin for "democracy" was democratia, a loan-word, because actually the Romans didn't do democracy – at least not in the original ancient Greek sense of the term; and they recognised, as we all do or should, that in this sphere the Greeks had been the original pioneers.

However, the ancient Greeks' demokratia was hugely different not just in scale but in kind from any modern political system that claims the title of "democracy". That was partly because the fundamental ancient Greek political unit, the polis, was a strong community in a very exclusive sense: only adult male citizens could consider themselves politically entitled. Even then, the ancient Greeks typically ruled themselves directly, in that they did not select rulers to rule over and for them. Theirs were direct, participatory self-governments, whereas ours are notionally "representative".

But democracy, so far from being the ancient Greek norm, was at first a rare and rather fragile plant: only later did it become about as widely distributed as various forms of oligarchy. And only in a few cases – in Athens, above all – was it both deeply rooted and conspicuously radical. At all times and in all places it remained more or less controversial. And there was a good linguistic reason for this. Demokratia was a compound of demos and kratos. But whereas kratos unambiguously meant "grip" or "power", demos could be interpreted to mean either "people" (in a vague sense, as in Abraham Lincoln's famous words at Gettysburg: "government of the people, by the people, for the people") or very specifically "the masses": the poor majority of the enfranchised citizen body (which might range in size from as few as 500, as on the island-state of Melos in the Cyclades, to as many as the 50,000 citizens of democratic Athens).

So if you liked demokratia, it could mean People Power, but if you hated it – if, say, you were a member of the wealthy elite – then it could stand for the ancient Greek equivalent of Lenin's dictatorship of the proletariat.

By and large the Romans took the second view, which is why they went to great lengths to stamp it out within their empire – the eastern half of which was basically Greek – in the end with total success. It therefore took a great deal of effort and ingenuity in the 19th century to rehabilitate "democracy" as a viably positive term of political discourse – and even then only at the cost of draining it of the active, participatory, class-conscious dimension the Athenians had given it.

Worship and sacrifice

A popular proverb says that the ancient Greeks "had a word for it". But actually they didn't always. A conspicuous example is that they had no word for our "religion", which is taken from Latin. Our manifold and multifarious legacy from the ancient Greeks does not include their polytheistic religion – which was superseded and suppressed by various forms of Judaeo-Christianity and then Islam. These latter faiths are all based on the presumption of a single deity, and on privileged hierarchies of vocational officials who interpret their sacred texts and dogmas. The ancient Greeks' "things of the gods", on the other hand, needed no clergy, dogma or doctrine: formulaic rituals mattered above all.

It is easy for us today to be over-impressed by the standing remains of monumental temples such as those on the Acropolis of Athens or of Greek Acragas (Agrigento in Sicily), or by reports of now lost wonders such as the huge seated cult-statue of Zeus at Olympia, crafted by master sculptor Pheidias of Athens in the 430sBC. For most Greeks the object of their greatest devotion was an altar, whether domestic or public. The most characteristic act of religious worship was the performance of a sacrifice, such as a gift of olive oil, wine or grain, or the killing of a pig or chicken. These offerings symbolised both communion between the god or goddess and their mortal worshippers, as well as the unbridgeable gulf that separated the human from the super-human. Though the Greeks' gods and goddesses were represented in human shape, they were regarded rather as powers – immeasurably more powerful than puny mortals.

Myths

Another unique feature about the Greek deities was that they didn't have a hand in creating the world. In fact, they themselves were created only after a void state of chaos. We refer to these stories about the Greek gods' supernatural origins and functions as "myths". But for the Greeks a myth was a traditional tale that could have a purely secular, mortal content. Indeed, it was a prime marker of advanced intellectuals' sceptical, rational, critical outlook that "myth" came to be downgraded as a derogatory term meaning something like a romantic fiction. And it was a condition of the Greeks' achievements in philosophy and the natural sciences that they managed to reason without invoking mythology, conducting their ideas on the understanding that the natural and human worlds could in principle be explained without recourse to the hypothesis of supernatural intervention.

The Greek world's first paid-up intellectual was Thales of Miletus (on the Aegean seaboard of western Turkey today), who lived around 600BC. He not only fell down wells while contemplating the heavens (as all proper intellectuals should), but also predicted a total solar eclipse (here he was fortunate to be heir to the discoveries and records of Babylonians and Egyptians before him), thus robbing it of potential divine mystique, and once made a substantial profit by successfully predicting a bumper olive harvest. Thales and his followers had a particular interest in the kosmos: a non-human universe that was hypothetically ordered and orderly. The way to study it was through historia: empirical enquiry or research.

Science

The results they came up with were hardly what we would call scientific. That was left for the doctors of the school of medicine, founded by Hippocrates in the fifth century BC on the east Aegean island of Kos; and the astronomers attached to the museum and library of Alexandria in Egypt in the third century BC. The latter spawned intellectual giants such as Eratosthenes from Cyrene in today's Libya, who successfully measured the Earth's circumference to within a small margin of error.

Despite these giant steps, it is important to remember that most ordinary Greeks were not persuaded to adopt a rationalist, non-theistic world outlook, nor were they always tolerant of the eccentric intellectuals they harboured in their midst – especially not at times of great societal crisis such as the Peloponnesian War (431–404BC). A case in point was the trial and execution of Socrates at Athens, by a democratic jury of 501 mostly "ordinary" Athenian citizens, in 399BC.

Socrates was convicted of "introducing brand-new, publicly unrecognised divinities" without the Athenian people's say-so, and of "corrupting the young". Both charges carried particular weight in the fraught circumstances of 399BC: this was just a few years after the Athenians' total defeat in the Peloponnesian war by Sparta, an enemy that prided itself on its conservative traditionalism in all matters concerning the gods. That its oligarchic junta had done to death many hundreds of ordinary Athenians was still fresh in the memory. The trial of Socrates and its outcome should remind us that democratic Athens, despite being a relatively open society, was no liberal paradise of principled religious tolerance.

Economics

Socrates is the main participant in a fictional dialogue composed by the versatile Athenian historian Xenophon (c428-355BC), entitled (in Latin transliteration) Oeconomicus. Yet "economics" in our sense is not what the discourse is about, but rather the management of an oikos or "household".

The Greeks "did" economics, practically speaking, but they did not theorise it as we do. This was partly because they did not develop a suitable macro-economic technical vocabulary but also because, like their politics and religion, their economic realities were very different from those of a capitalist, let alone a globalised, economy. Most Greeks lived on and from the land. This is not to deny that local, regional and international trading networks could be crucially important, not least when the commodity being traded was a life-giving staple such as grain. But as much as 80% of the typical population of a typical polis were employed in peasant-style, non-market-oriented agriculture, working to satisfy needs rather than maximise profit.

Women and slaves

Detail from a pyxis showing a scene from the women's quarter Detail from a pyxis showing a scene from the women's quarter, c450BC Photograph: British Musuem

Women, whose public valuation by men was often distressingly low, were economically crucial within the household, where they processed food, produced children and clothing, and managed the free or unfree workforce.

The modern Greek term for housewife, noikokyra ("lady of the household") had its ancient counterpart, especially in Sparta, where women vied not just to control but to own more than one household property. Elsewhere in Greece, women's property rights were severely limited. Indeed, it wouldn't have been uncommon for a wealthy Greek house-lord to think of his womenfolk as little better than the chattel slaves he owned. Ordinary Greeks, of course, might not have had the luxury of owning even a single slave, greatly desirable though that was thought to be.

Most slaves were individually and privately owned, having been bought on the market as commodities. But some slaves – such as the gaolers of Socrates – were public servants. At Athens, there was an exceptional concentration of slave worker personnel in the state-owned silver mines, who were economically vital: the product of their labours paid for Athens' navy and a wide variety of other public and political services.

In Sparta they managed their servile system very differently. Although there were some chattel-type (privately owned) slaves, the dominant form of servitude here was a kind of collective serfdom, known as helotage. And whereas most chattel slaves were dispossessed, non-Greek foreigners, the Helots were born into inherited bondage: this, perhaps, a final reminder of just how alien ancient Greece can be, for all its status as one of the fountainheads of western civilisation.

Paul Cartledge is AG Leventis Professor of Greek culture at Cambridge University and the author of several books, most recently Ancient Greece: A History in Eleven Cities (Oxford University Press)

Posted via email from brexians posterous

η Ντόρα Μπακογιάννη κατέθεσε ιδέες έννοιες και όραμα!



χρώμα όραμα ιδέες & έννοιες





πριν ένα χρόνο η κ.Ντόρα Μπακογιάννη κατέθεσε τα πιο κάτω,
σε λίγες μέρες περιμένουμε να ακούσουμε πολλά περισσότερα!

Σήμερα, ξανανοίγουμε δρόμους.
Σήμερα, καταθέτουμε τις αξίες μας, τις ιδέες μας, τις πολιτικές μας.
Καταθέτουμε ένα σύγχρονο πατριωτικό όραμα για μια δυνατή Νέα Δημοκρατία, για μια δυνατή Ελλάδα:
1. Πρωταρχική μας αξία είναι η ελευθερία και ευημερία της πατρίδας μας. Θέλουμε μια Ελλάδα δυνατή στην Ευρώπη και στον κόσμο που προκαλεί  υπερηφάνεια στους Έλληνες και  σεβασμό στους ξένους. Με εξωτερική πολιτική αρχών και αξιών η οποία εδράζεται στο Διεθνές Δίκαιο. Με εξωτερική πολιτική αυτοπεποίθησης που βασίζετε στην αποτρεπτική δυνατότητα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Με εξωτερική πολιτική που υπερασπίζεται αποφασιστικά, μεθοδικά και με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό τα δίκαια της πατρίδας μας. Χωρίς κινήσεις εντυπωσιασμού για εσωτερική κατανάλωση και λαϊκισμούς. Με συναίνεση και ενότητα. Χωρίς φοβικά σύνδρομα και τάσεις απομονωτισμού. Το μέλλον μας είναι στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι στο περιθώριο. Θα επιδιώξουμε την ενίσχυση του ρόλου της Ελλάδας, ως δύναμης ειρήνης και σταθερότητας. Θα συνεχίσουμε να επενδύουμε στην ενεργειακή και την οικονομική διπλωματία. Θα ορθώσουμε το ανάστημα της Ελλάδας και θα απελευθερώσουμε τις μεγάλες δυνάμεις του Ελληνισμού σε όλη την οικουμένη.
2. Θα πολεμήσουμε τη διαφθορά, την αδιαφάνεια και τις πελατειακές σχέσεις. Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε η Νέα Δημοκρατία να ανακτήσει το ηθικό της πλεονέκτημα.  Θα αγωνιστούμε να τερματιστούν τα νοσηρά φαινόμενα που υποβαθμίζουν την ποιότητα της δημοκρατίας μας και υποσκάπτουν τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Η Νέα Δημοκρατία θα μπει μπροστά στον αγώνα για την απαλλαγή του πολιτικού συστήματος από τα δεσμά των πελατειακών σχέσεων και των εξωθεσμικών εξαρτήσεων. Πιστεύουμε ότι η απόλυτη διαφάνεια είναι προϋπόθεση της παραγωγικότητας, της αποτελεσματικότητας και του υγιούς ανταγωνισμού. Επιδιώκουμε τη θέσπιση σύγχρονων διαδικασιών δημοσίου ελέγχου και κοινωνικής συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων. Δεσμευόμαστε να καθιερώσουμε την ονομαστικοποίηση και δημοσιοποίηση όλων των εσόδων και εξόδων των πολιτικών κομμάτων, τον ετήσιο προληπτικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων των βουλευτών, των πολιτευτών, των στελεχών και των εκπροσώπων μας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεσμευόμαστε οι υπουργοί να κρίνονται για τις ευθύνες τους όπως και όλοι οι άλλοι Έλληνες, καθώς είναι αδιανόητο να ισχύουν άλλα για τους πολιτικούς και άλλα για τους πολίτες. Δεν μπορούν οι πολιτικοί να απολαμβάνουν ατιμωρησίας και ασυλίας. Είμαστε έτοιμοι να πρωταγωνιστήσουμε στην αποκατάσταση του κύρους και της αξιοπιστίας της πολιτικής και να συνεργαστούμε με όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, ώστε να προωθήσουμε βαθιές τομές και ριζικές αλλαγές, που θα αναγεννήσουν την πολιτική ζωή.
3. Πιστεύουμε στην ατομική ελευθερία που συνοδεύεται από την ατομική ευθύνη. Πιστεύουμε στην Ελλάδα που επιβραβεύει την υπευθυνότητα, την προσπάθεια, τη δουλειά. Την Ελλάδα που ενθαρρύνει τη δημιουργία και όχι τον παρασιτισμό. Προτεραιότητά μας είναι να χτίσουμε μια οικονομία υγιή, ελεύθερη, ανταγωνιστική. Μια οικονομία που θα αντλεί δύναμη από την ιδιωτική πρωτοβουλία, την επιχειρηματικότητα, την καινοτομία, τη γνώση και την εξωστρέφεια. Στόχος: Περισσότερα επώνυμα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, σε περισσότερες αγορές του πλανήτη. Μπορούμε να το πετύχουμε αρκεί να δουλέψουμε επίμονα και μεθοδικά. Χωρίς ισχυρές ελληνικές επιχειρήσεις, χωρίς ικανό ανθρώπινο δυναμικό, χωρίς ανταγωνιστικά ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, δεν υπάρχει αύριο για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Το μέλλον δεν χαρίζεται. Κερδίζεται από τους λαούς και τα έθνη που έχουν όραμα και εργάζονται μεθοδικά και συλλογικά.
4. Πιστεύουμε στην κοινωνική αλληλεγγύη και σε ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. Η ακραία ανισότητα ευκαιριών αναιρεί τα ίδια τα θεμέλια της δίκαιης κοινωνίας και η άρση αυτής της αδικίας είναι το βασικότερο κίνητρο για εμάς τους πολιτικούς. Για να δημιουργήσουμε ευκαιρίες, για να δώσουμε σε όλους τους Έλληνες τη δυνατότητα να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Είναι καθήκον μας η προστασία της αξιοπρέπειας, η φροντίδα,  η αρωγή σε όσους έχουν ανάγκη. Πιστεύουμε ότι η κοινωνική αλληλεγγύη διασφαλίζεται από τους καρπούς που παράγει μια υγιής και ανοικτή οικονομία. Διασφαλίζεται μέσα από τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και από την αποτελεσματική λειτουργία του ενός ισχυρού  κοινωνικού κράτους. Πιστεύουμε όμως και ότι η κύρια αποστολή του κράτους είναι να  ενισχύει  το δίχτυ προστασίας για τους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη. Γι αυτό θέλουμε μια Ελλάδα που θα προστατεύει τους αδύναμους και θα στηρίζει τους ικανούς. Μια Ελλάδα που θα παρέχει σε κάθε πολίτη την ελευθερία και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες του.
5. Πιστεύουμε σε ένα σύγχρονο μοντέλο ανάπτυξης που βασίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, που αξιοποιεί όλες τις δημιουργικές δυνάμεις των Ελλήνων. Επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο μοντέλο ανάπτυξης, που θα στηρίζεται στην παραγωγή και την εξωστρέφεια και όχι στα δανεικά και στην κατανάλωση. Γι’ αυτό και πρέπει να επενδύσουμε σε νέες, σύγχρονες αναπτυξιακές υποδομές. Να διαμορφώσουμε ένα ξεκάθαρο πλαίσιο προσέλκυσης ξένων επενδύσεων, χωρίς τις ιδεοληψίες και τις φοβίες του παρελθόντος. Να στηρίξουμε την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Να προστατέψουμε αποτελεσματικά τους καταναλωτές. Να επενδύσουμε στη δια βίου μάθηση και κατάρτιση, όχι μόνο για τους ανέργους αλλά και για τους εργαζόμενους. Να μειώσουμε την κρατική σπατάλη και να εξοικονομήσουμε πόρους. Να ξεκαθαρίσουμε τις αρμοδιότητες Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα. Να δημιουργήσουμε ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, που θα διασφαλίζει την αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών.
6. Πιστεύουμε ότι πρέπει επιτέλους να σπάσει ο φαύλος κύκλος των ελλειμμάτων και να πάψει η χώρα μας να επιβιώνει με δανεικά. Μια καταχρεωμένη χώρα δεν είναι πραγματικά ελεύθερη. Είμαστε υπόδουλοι στα δάνεια, τα χρέη και τα ελλείμματα. Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα, οι Έλληνες πρέπει να ξαναβρούμε την ελευθερία μας. Να σταματήσει το δημόσιο χρέος να απορροφά πολύτιμους πόρους από την παιδεία, την υγεία, την ανάπτυξη, την κοινωνική αλληλεγγύη. Υποστηρίζουμε μια δραστική πολιτική μείωσης των κρατικών δαπανών σε αντίθεση με τη σοσιαλιστική εμμονή στην υψηλή φορολόγηση. Τη δραστική εξυγίανση των ζημιογόνων κρατικών επιχειρήσεων. Ένα τολμηρό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και διαθρωτικών αλλαγών στο κράτος, στην αγορά και την κοινωνία. Ένα αποφασιστικό μήνυμα κατά της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Πιστεύουμε και θα αγωνιστούμε για ένα Νέο Εθνικό Σύμφωνο Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης.
7. Πιστεύουμε σε ένα  ευέλικτο και αποτελεσματικό κράτος. Κράτος υπηρέτη του πολίτη. Κράτος που παρεμβαίνει με ρυθμιστικό ρόλο εκεί που η αγορά δεν μπορεί, αλλά δεν βάζει συνέχεια το μακρύ του χέρι στις τσέπες των πολιτών. Δεν τους καταδυναστεύει πουλώντας προστασία στα οργανωμένα συμφέροντα και τις πολιτικές πατρωνίες. Πιστεύουμε στο κράτος που καταπολεμά τα καρτέλ και τα μονοπώλια. Που εξασφαλίζει ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες σε όλους τους πολίτες. Κράτος που αξιολογείται συστηματικά και λογοδοτεί για κάθε ευρώ που διαχειρίζεται. Κράτος που προσφέρει ψηφιακά τις υπηρεσίες του στους πολίτες. Με λιγότερους δήμους και θέσπιση της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης Β’ Βαθμού. Με καθιέρωση διαδικασίας αξιολόγησης του Κράτους και από τους ίδιους τους πολίτες. Με δημόσιες υπηρεσίες που να λειτουργούν με σαφείς ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους, με επιβραβεύσεις αλλά και με κυρώσεις. Με ένα νέο πλαίσιο, το οποίο θα επιτρέπει τη μετακίνηση δημοσίων υπαλλήλων, από εκεί που περισσεύουν σε υπηρεσίες που υπάρχει ανάγκη.
8. Έχουμε τη βούληση να προχωρήσουμε σε αλλαγές και σε ρήξεις με τα οργανωμένα συμφέροντα που κρατούν τη χώρα μας καθηλωμένη και στάσιμη. Κάναμε λάθη. Πήγαμε κόντρα στην πολιτική μας κληρονομιά. Δεν συγκρουστήκαμε όσο έπρεπε με τα κάθε λογής κατεστημένα, με τα οργανωμένα συμφέροντα και τη διαφθορά. Μηδενική ανοχή στα συμφέροντα. Μηδενική ανοχή σε κάθε είδους διαφθορά.
9. Πιστεύουμε στις αστείρευτες ικανότητες της νέας γενιάς. Των νέων που εκπαιδεύονται σωστά και παράγουν νέες ιδέες, καινοτομία, πρωτοβουλίες, και τελικά πλούτο και θέσεις εργασίας. Πιστεύουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που θα παρέχει σε κάθε παιδί τα εφόδια για να πετύχει το καλύτερο που μπορεί. Υποστηρίζουμε τη διαρκή ποιοτική αξιολόγηση παντού και για όλους. Υποστηρίζουμε τον ανταγωνισμό και το δικαίωμα κάθε γονιού να επιλέγει το καλύτερο για τα παιδιά του. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε αναχρονιστική ιδεοληψία, που κρατά την Παιδεία στη χώρα μας δέσμια της υποβάθμισης και των χαμηλών προσδοκιών. Θέλουμε η Ελλάδα να πάψει να «διώχνει» τα παιδιά της και να αντιμετωπίζει τη νέα γενιά με κλειστές πόρτες. Θέλουμε το μέλλον των νέων ανθρώπων να πάψει να εξαρτάται από τις πελατειακές σχέσεις. Θέλουμε να δώσουμε σε κάθε νέο άνθρωπο τις ευκαιρίες να εργαστεί, να δημιουργήσει και να προοδεύσει. Είμαστε υπέρ της κατάργησης του μύθου του ασύλου. Το υποτιθέμενο άσυλο είναι ένας αναχρονιστικός θεσμός που συντηρεί τον πολιτικό χουλιγκανισμό οργανωμένων μειοψηφιών. Είμαστε υπέρ της κατάργησης του κρατικού μονοπωλίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είμαστε υπέρ της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας των εκπαιδευτικών μονάδων και της ανεξαρτητοποίησής τους από τον κρατικό κεντρικό σχεδιασμό.  Η αντίληψη των σοσιαλιστών περί γενικής αύξησης των δαπανών για την παιδεία, χωρίς αξιολόγηση ως προς το αποτέλεσμα, μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Υποστηρίζουμε τη σύνδεση της χρηματοδότησης με το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα κάθε μονάδας.
10. Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ασφάλεια. Χωρίς ασφάλεια της ζωής σου, της οικογένειάς σου, της περιουσίας σου είσαι δούλος του φόβου και της βίας. Των πιο ισχυρών, των πιο αδίστακτων, των πιο φανατικών. Κάθε πολίτης έχει δικαίωνα να αισθάνεται ασφαλής στο σπίτι του, στη γειτονιά του, στην εργασία του. Προτεραιότητά μας είναι η ενίσχυση της αστυνόμευσης για την αποτελεσματικότερη πρόληψη του κοινού εγκλήματος, η αναβάθμιση του τρόπου λειτουργίας της αστυνομίας, η ανάπτυξη μηχανισμών αντιμετώπισης του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο και αποφασιστική δράση για την καταπολέμηση της ενδοοικογενειακής βίας. Με απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Αλλά με καμία ανοχή σε όσους παραβαίνουν το νόμο. Σε όλη την Ελλάδα εγγυόμαστε την ελευθερία της άποψης. Σε όλη την Ελλάδα πρέπει να προστατεύεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η δημόσια περιουσία. Σε όλη την Ελλάδα πρέπει να τηρούνται οι νόμοι.
11. Πιστεύουμε ότι η οικογένεια είναι πυρήνας ελευθερίας, ασφάλειας και δημιουργίας. Είναι η πηγή της αγωγής και της ευθύνης. Γι’ αυτό, προτεραιότητά μας είναι να ενισχύσουμε το θεσμό της οικογένειας. Όχι μόνο με οικονομικές παροχές, αλλά με ουσιαστική βοήθεια και στήριξη στον καθημερινό αγώνα κάθε πατέρα και μητέρας. Με δημόσια εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, που θα βάλει τέλος στην αφαίμαξη της ελληνικής οικογένειας από την παραπαιδεία. Με ποιοτικές και ολοκληρωμένες υπηρεσίες υγείας, που θα ενισχύουν το αίσθημα ασφάλειας των γονέων. Με συνθήκες εργασίας που θα επιτρέπουν την εναρμόνιση της οικογενειακής με την επαγγελματική ζωή.
12. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η προστασία του περιβάλλοντος μπορεί όχι μόνο να συμβαδίσει, αλλά και να ενισχύσει την ανάπτυξη. Η ελληνική φύση είναι μια πηγή ζωής και πλούτου την οποία δεν θα επιτρέψουμε να χαθεί. Υπάρχουν σύγχρονοι, βιώσιμοι και φιλικοί τρόποι για να γίνει αυτό. Εμείς θέλουμε μια Ελλάδα που προστατεύει το φυσικό της πλούτο και πρωταγωνιστεί στην παγκόσμια προσπάθεια ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Ως απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό το στόχο, θα επιδιώξουμε μια ευρεία και ισχυρή συμμαχία μεταξύ κράτους, αγοράς, καταναλωτών και της κοινωνίας των πολιτών. Στηρίζουμε τις «πράσινες» επενδύσεις και τα κίνητρα για την «πράσινη» συμπεριφορά και την «πράσινη» κατανάλωση. Πιστεύουμε στις «πράσινες» μεταφορές ανθρώπων και εμπορευμάτων, στην ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής διάστασης στο φορολογικό σύστημα και στις συμβάσεις του δημοσίου τομέα.
13. Πιστεύουμε στην απελευθέρωση των κρυμμένων δυνατοτήτων της περιφέρειας και της υπαίθρου. Το αθηνοκεντρικό μοντέλο πέθανε. Γίνονται θαύματα σε όλη την Ελλάδα, βασισμένα σε δημοτικές, κοινοτικές, ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Ας τα ενθαρρύνουμε απελευθερώνοντας τα από τη συντριπτική, κρατική γραφειοκρατία. Πιστεύουμε ότι πρέπει να επενδύσουμε στις δυνατότητες της Περιφέρειας και της υπαίθρου. Να σχεδιάσουμε την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα, με όχημα την ποιότητα, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα. Θέλουμε μια γεωργία που δεν θα εξαρτάται πλέον από τις κοινοτικές επιδοτήσεις, αλλά θα αντλεί δύναμη από τον πλούτο της ελληνικής γης και τη δημιουργικότητα του Έλληνα αγρότη. Να επενδύσουμε στην ποιότητα, τις νέες τεχνολογίες, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα.
14. Πιστεύουμε στην ακατάλυτη αξία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Του πολιτισμού μας που μας συντηρεί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, και μας κάνει αυτό που είμαστε. Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τον Πολιτισμό σε πηγή ισχύος για την Ελλάδα, πηγή απελευθέρωσης, δημιουργίας, μάθησης και έμπνευσης για κάθε πολίτη. Πιστεύουμε σε μια επιθετική πολιτική προβολής στα πέρατα της οικουμένης, της ακτινοβολίας του ελληνικού πολιτισμού. Πιστεύουμε σε μια πολιτική που στηρίζει τους ανθρώπους και τους φορείς του πολιτισμού, ενθαρρύνει τη συμμετοχή των πολιτών και δημιουργεί νέα πεδία συνεργασίας, μεταξύ του κράτους, του ιδιωτικού τομέα και των σύγχρονων δημιουργών.
15. Πιστεύουμε στην ουσιαστική ενίσχυση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. Η διαφάνεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Στόχος μας πρέπει να είναι η συνεχής αναβάθμιση της λειτουργίας της Δικαιοσύνης, της αποτελεσματικότητας και της ταχύτερης απονομής της, ώστε να αποτελεί πραγματικό εγγυητή της δημοκρατίας και της ελευθερίας για όλους τους πολίτες. Η στήριξη της δικαιοσύνης δεν μπορεί να είναι γράμμα κενό. Σημαίνει στήριξη των λειτουργών την και σεβασμός των αποφάσεων της ως βασικού πυλώνα λειτουργίας της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας.
16. Πιστεύουμε στην πολιτική ευθύνη και την ειλικρίνεια απέναντι σε έναν αντίπαλο με παράδοση στην κολακεία των πιο ταπεινών ενστίκτων. Αυτό μας έκανε να ξεχωρίζουμε από το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή μας. Θα αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε είδος δημαγωγίας, λαϊκισμού και κολακείας, με στόχο το πρόσκαιρο κομματικό ή άλλο όφελος. Η κοινωνία και οι πολίτες έχουν φύγει μπροστά. Προπορεύονται. Οι ανάγκες της σύγχρονης ζωής και η πολυπλοκότητα των προβλημάτων δεν αντιμετωπίζονται με παραγοντισμούς και ερασιτεχνισμούς.


Saturday, November 6, 2010

χρώμα όραμα & έννοιες

Το πορτοκαλί είναι ένα χρώμα του ορατού φάσματος,

που βρίσκεται μεταξύ του κόκκινου και του κίτρινου.

Πήρε την ονομασία του από το φρούτο πορτοκάλι,

το οποίο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του χρώματος αυτού

 

 

Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό,

ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.

Κεντρικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία:

των πολιτών, στην άμεση δημοκρατία,

ή κάποιων αντιπροσώπων τους, στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Posted via email from brexians posterous

Wednesday, November 3, 2010

Rapture!

TimeScapes: Rapture from Tom Lowe @ Timescapes on Vimeo.

This is production footage I shot over the summer for my debut film, "TimeScapes," a modern portrait of the American Southwest. I used Canon and Red MX cameras.

Follow the production of the film at: http://twitter.com/timescapes

Also here: http://timescapes.org and here http://timescapes.org/blog

A huge thank you to my assistants/Associate Producers who helped me film this, Dustin Kukuk (http://twitter.com/drkanab), Nilo Recalde (http://twitter.com/nilomr) and Chris M (http://twitter.com/visceralway). And, as always, my most sincere and humble respect goes to Ron Fricke, Mark Magidson, Terrence Malick and Godfrey Reggio.

Thank you to my sponsors: Canon USA, Kessler Crane, camBLOCK, Vinten & KATA.

Music is by the film's composer Nigel "John" Stanford: http://johnstanfordmusic.com Make sure to turn the volume and bass way up!

Posted via email from brexians posterous

Tuesday, November 2, 2010

την Κυριακη ψηφιζουμε!

[[posterous-content:pid___0]]την Κυριακη ψηφιζουμε

[[posterous-content:pid___1]]αυτο που ο καθενας μας επιλεγει

[[posterous-content:pid___2]]αλλα ψηφιζουμε !

η αποχη δεν ειναι λυση!

η αποχη δεν ειναι επιλογη!

Posted via email from brexians posterous